Ludwik Anders

Uchwałą Nr XVII/248/2000 Rady Miejskiej w Środzie Wielkopolskiej z dnia 30 października 2000 roku nadano medal honorowy „Ad valorem”:

Ludwikowi Andersowi  – (1900-2005), pedagog, działacz społeczny. Urodzony 29 sierpnia 1900  roku w Rakoniewicach jako syn Brunona i Antoniny  z Kulińskich. Do szkoły powszechnej uczęszczał w Drzonku w pow. śremskim, gdzie przebywał pod opieką dziadka, Ludwika Kulińskiego, nauczyciela miejscowej szkoły. Naukę kontynuował w Wolsztynie – tam ukończył szkołę średnią, następnie Państwowe Seminarium Nauczycielskie. Uzyskał pełne kwalifikacje do nauczania w szkołach średnich języka niemieckiego i wychowania fizycznego. W laach 1918 – 1921 studiował germanistykę na uniwersytecie w Poznaniu. Dyplom uzyskał w 1930 roku, po złożeniu egzaminu państwowego w Krakowie. W latach 1921 – 1922 ukończył Państwowy Kurs wychowania Fizycznego w Poznaniu.

Służbę wojskową odbył w okresie od 27 marca 1919 roku do 15 lutego 1921 roku. Jako plut. Służył w 14 pac, stacjonującym w Biedrusku. Brał udział w wojnie polsko – bolszewickiej. Przeniesiony do rezerwy. W 1927  roku mianowany ppor rez.

Od 24 lutego 1919 roku pracował jako nauczyciel. Początkowo uczył w szkołach powszechnych w Poznaniu (skąd został powołany do wojska), w Nowej Wsi i w Wolsztynie. Później pracował w Państwowym Seminarium Nauczycielskim w Gnieźnie (1921-1926) oraz w Państw. Gim. w Krotoszynie (1926-1930) i w Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Bolesława Chrobrego w Gnieźnie (od 1 września 1930 roku do września 1939 roku).

Po zajęciu Gniezna przez Niemców, od listopada 1939 roku przebywał w więzieniu jako zakładnik. W grudniu tego samego roku został wysiedlony. Przebywał z rodziną w Piotrkowie trybunalskim, gdzie utrzymywał się z udzielanych lekcji języka niemieckiego oraz był współorganizatorem tajnych kompletów. W lutym 1945 roku wrócił do Gniezna, na przedwojenne stanowisko.

1 września 1945 roku objął funkcję dyrektora Państwowego Gimnazjum i Liceum Koedukacyjnego w Środzie Wlkp. Ze względu na częściowe zniszczenie budynku, organizował zajęcia w SP nr 2 oraz w prywatnym lokalu przy ulicy J.H.Dąbrowskiego (zajęcia w odbudowanym liceum rozpoczęto w 1947 roku). Szkołą kierował do przejścia na emeryturę w 1963 roku. Był nauczycielem z powołania, wychowawcą wielu pokoleń młodzieży.

Prywatnie był miłośnikiem muzyki poważnej (pasję tę zaszczepił mu dziadek, Ludwik Kuliński – skrzypek – amator). Był organizatorem chóru i orkiestry szkolnej w liceum w Gnieźnie. Z jego inicjatywy powstał też chór przy liceum w Środzie. Od 1946 roku należał do Stronnictwa Demokratycznego. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim OOP, Krzyżem Obrońcy Ojczyzny „Za udział w wojnie 1918-1921”, Medalem Edukacji Narodowej, odznaką „Zasłużony Nauczyciel” i Złotą Odznaką ZNP. W 2000 roku, jako jeden z trzech wybitnych średzian, został uhonorowany przyznanym po raz pierwszy przez radę miejską medalem  „Ad valorem”.  Od 1927 roku żonaty z Czesławą Ćwiklińską, z którą miał córkę Danutę.

Zmarł 11 sierpnia 2005 roku w Środzie Wlkp. Pochowany w rodzinnym grobowcu na cmentarzu św. Piotra i Pawła w Gnieźnie.